pseudophrys x europhrys

Γραμματικό 01/04/2008 Grammatiko

Σε έναν βιότοπο με μεγάλη πυκνότητα οφρύων και με την παρουσία πολλών ειδών, εντόπισα το 2008 ένα πολύ σπάνιο υβρίδιο μεταξύ pseudophrys και europhrys. Η σπανιότητα των υβριδίων αυτών συνίσταται στο γεγονός ότι οι επικονιαστές - έντομα, παίρνουν αντίθετες θέσεις κατά την διάρκεια της επικονίασης (ψευτοσυνουσίας) σε αυτές τις δύο υπερομάδες των οφρύων. Η πυκνότητα των φυτών ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το 2009 να εμφανιστούν όχι ένα αλλά τρία τέτοια υβρίδια.

Ο βιότοπος είχε κυρίως φρύγανα (Thymus capitatus) και στις άκρες του μερικά πεύκα. Κοβόταν στην μέση από έναν αγροτικό χωματόδρομο και στην άλλη πλευρά του υπήρχαν εγκαταλελειμένα χωράφια και ελαιώνες. Από pseudophrys υπήρχαν O. iricolor σε μεγάλους αριθμούς, O. melena και O. sicula. Από europhrys με μεγάλη πυκνότητα φύονταν O. schlechteriana, O. attica, O. mammosa και Ο. ferrum-equinum. Με βάση αυτά φαίνεται ότι ο ένας γονέας των υβριδίων ήταν η O. iricolor και ο δεύτερος μία από τις europhrys (εκτός ίσως την O. mammosa).

Η μεγάλη πυκνότητα φυτών και η ύπαρξη διαφορετικών είδων το ένα δίπλα στο άλλο, φαίνεται ότι είναι ο καθοριστικός παράγοντας γι' αυτό το σπάνιο φαινόμενο σε συνδυασμό με την γονιδιακή δεξαμενή του βιότοπου.

Γραμματικό 05/04/2008 Grammatiko

Γραμματικό 11/04/2009 Grammatiko

Γραμματικό 11/04/2009 Grammatiko

Ophrys delphinensis

Υμηττός 12/04/2011

Η Ophrys delphinensis (O. Danesch & E. Danesch, 1972) είναι ενδημική των περιοχών γύρω από τον Κορινθιακό κόλπο. Περιγράφηκε από την Αχαΐα αλλά της δόθηκε (μάλλον υπερβολικά) το όνομα των Δελφών, επειδή ευδοκιμεί και στην Φωκίδα. Θεωρείται φυσικό υβρίδιο των O. oestrifera και (O. argolica). Εμφανίζει τάση επέκτασης προς την νοτιοανατολική Πελοπόννησο και την Ανατολική Στερεά.

Βιότοπος: φρύγανα, θαμνώνες, παρυφές δρόμων, έως τα 1.100 μέτρα.

Άνθος: τρίλοβο, κυρτό, καφεκόκκινο. Οι στρογγυλοί πλαϊνοί λοβοί με πυκνό λευκό τρίχωμα.

Ετυμολογία:

Ophrys < Οφρύς (φρύδι). Δεν είναι ξεκάθαρο σε ποια χαρακτηριστικά του γένους Ophrys αναφέρεται το όνομα ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο γλωσσικής παρερμηνείας.

delphinensis < Δελφοί = των Δελφών.

Οφρύς άτυπη ( Ophys unknown) 1

Υμηττός 09/04/2008 Hymittos

Στις περιηγήσεις μας στην φύση, συναντούμε μερικές φορές ορχιδέες πολύ ξεχωριστές, που δεν μπορούμε να τις εντάξουμε σε κάποιο γνωστό είδος ή ακόμα και στις αναγνωρισμένες ομάδες οφρύων. Συνήθως πρόκειται για μεμονωμένα άτομα, που ίσως αποτελούν προϊόν υβριδισμού ή είναι αποτέλεσμα κάποιας γονιδιακής εκτροπής.

Ένα τέτοιο φυτό είναι αυτό που παρουσιάζεται σ΄ αυτή την ανάρτηση. Εντοπίστηκε στις αρχές Απριλίου του 2008 στον Υμηττό και συνέχιζε να παράγει άνθη σχεδόν μέχρι το τέλος Απριλίου. Έχει χαρακτηριστικά από Ophrys ferrum-equinum και από Ophrys srpuneri αλλά κάθε άλλη ομοιότητα σταματάει σε επιμέρους και μάλλον αδιάφορα χαρακτηριστικά. Τα φυτά ήταν δύο (όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες) και το ένα πρέπει να αποτελούσε μάλλον προΐόν παραβλαστήματος. Ήταν πολύ ψηλά φυτά για οφρύες. Τα άνθη τους ήταν εμφανώς τρίλοβα (όπως φαίνεται στα προφίλ) και επίσης πολύ μεγάλα για οφρύες. Ο βιότοπος ήταν αραιό αναδασωμένο πευκοδάσος, που στον υπόροφό του διατηρούσε σε μεγάλο βαθμό την παλιά φρυγανική βλάστηση. Μετά το 2008 τα φυτά αναζητήθηκαν αλλά δεν εντοπίστηκαν και πάλι.

Όπως είναι γνωστό, το γένος Οφρύς (Ophrys) βρίσκεται σε φάση ενεργού εξέλιξης, ειδικά μάλιστα στην Ελλάδα με το πλήθος βιοτόπων και ενδιαιτημάτων που διαθέτει. Η Αττική βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και επηρεάζεται χλωριδικά (και γονιδιακά) από την Ανατολική Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και τις Κυκλάδες. Είναι πιθανό στην γονιδιακή δεξαμενή των οφρύων της Αττικής (και με ισχυρή επίδραση μάλλον της  Ophrys ferrum-equinum) να έχουν δημιουργηθεί μερικά φυτά με τα χαρακτηριστικά της οφρύος που παρουσιάζεται σ' αυτή την ανάρτηση και με κυριότερο χαρακτηριστικό το μεγάλο μέγεθος και του φυτού και των ανθέων του.

Υμηττός 09/04/2008 Hymittos

Υμηττός 18/04/2008 Hymittos

Ophrys helenae

Όλυμπος 10/04/2010 Olympos

Η Οφρύς της Ελένης (Ophrys helenae RENZ, 1928) περιγράφτηκε από την Κέρκυρα το 1928. Όπως συμβαίνει με πολλά ελληνικά ενδημικά φυτά και φυσικά με οφρύες το όνομά της δεν έχει καμία σχέση με την φυσιολογία του φυτού ή τους βιότοπούς της. Ο Renz που την περιέγραψε της έδωσε το όνομα της μητέρας του Helen. Πάλι καλά που το Ελένη (Helen) είναι ελληνικό όνομα.

Η Οφρύς της Ελένης είναι ενδημικό είδος της Ελλάδας. Εξαπλώνεται στα Ιόνια νησιά, την Ήπειρο, την Δυτική Ελλάδα και  ένα μέρος της Δυτικής Μακεδονίας. Στην Πελοπόννησο έχει βρεθεί μόνο στην Ηλεία, προς το παρόν. Ο Ζήσης Αντωνόπουλος στο βιβλίο του «Το γένος Οφρύς» επισημαίνει ότι η Ophrys helenae «βρίσκεται σε φάση ενεργού εξάπλωσης προς την Ανατολική Ελλάδα». Πράγματι, ο ίδιος ο συγγραφέας έχει βρει πολλά φυτά της στον Ανατολικό Όλυμπο ενώ και ο Ερωτόκριτος Καλογερόπουλος την βρήκε το 2011 στον Υμηττό της Αττικής.

Είναι η μοναδική οφρύς που δεν έχει θυρεό. Το χρώμα του χείλους είναι εντυπωσιακά κερασί και μερικές φορές η περιφέρειά του είναι κιτρινωπή. Φύεται σε θαμνότοπους και ξέφωτα δασών, σε ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις. Ανθίζει Απρίλιο και Μάϊο. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας του 1995, όχι όμως και στο αντίστοιχο βιβλίο του 2009, (όπως και κάθε άλλη Οφρύς) για τεχνικούς λόγους. Προστατεύεται από την ελληνική νομοθεσία.

Όλυμπος 10/04/2010 Olympos

Epipactis cretica

Κρήτη 20/06/2008 Crete

photo (c) Vagelis Papiomytoglou Βαγγέλης Παπιομύτογλου

Η Επιπακτίδα της Κρήτης (Epipactis cretica Kalop. & Robatsch 1980) είναι τοπικό ενδημικό  είδος της Κρήτης. Φύεται και στα τρία μεγάλα όρη της Μεγαλονήσου, τα Λευκά Όρη, τον Ψηλορείτη (Ίδη) και την Δίκτη. Βρέθηκε από τον Καλοπίση και περιγράφτηκε από τον ίδιο και τον Robatsch με φυτά από τον Ψηλορείτη και τα Λασιθιώτικα βουνά.

Πρόκειται για πολυετές είδος με κάθετο ρίζωμα. Φέρει 1 (έως και 4) πράσινο βλαστό με ιώδεις αποχρώσεις, ύψους 10-40 cm. Η ταξιανθία έχει έως 20 μικρά άνθη, χρώματος πράσινου κεραμιδί. Φύεται κατά μήκος ρεμάτων και σε φαράγγια σε ημισκιερές θέσεις, σε υψόμετρα πάνω από τα 700 m. Ανθίζει σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, από τα μέσα Ιουνίου  μέχρι τα μέσα Ιουλίου. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

Κρήτη 20/06/2008 Crete

photo (c) Vagelis Papiomytoglou Βαγγέλης Παπιομύτογλου

Ophrys aesculapii

 Υμηττός 03/04/2011 

Η Οφρύς του Ασκληπιού (Ophrys aesculapii RENZ, 1928) είναι ενδημική της Πελοποννήσου και της Κεντρικής Ελλάδας, κυρίως στο ανατολικό τους μέρος. Ο Renz την εντόπισε το 1928 στην περιοχή της αρχαίας Επιδαύρου (Αργολίδα) και της έδωσε το όνομα του θεού της Ιατρικής Ασκληπιού, αφού στην Επίδαυρο λειτουργούσε περίφημο Ασκληπιείο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας ερευνητής καταφεύγει στην ελληνική μυθολογία για να δώσει όνομα σε μία οφρύ. Το πρόβλημα είναι ότι ο Renz χρησιμοποίησε το λατινικό όνομα Aesculapius του Έλληνα θεού της Ιατρικής Ασκληπιού, με αποτέλεσμα το όνομα του θεού (και άρα του φυτού) να είναι αγνώριστο στα ελληνικά και όχι μόνο.

Το περιάνθιο της Οφρύος του Ασκληπιού είναι πρασινωπό με τριγωνικά σέπαλα και μεγάλα πέταλα. Έχει ρηχή στιγματική κοιλότητα που φέρει λευκή ταινία. Το χείλος είναι συνήθως ακέραιο με μεγάλο κίτρινο ή κοκκινωπό περιθώριο. Ευδοκιμεί με αφθονία στην Αττική, ακόμα και μέσα στην Αθήνα (Τουρκοβούνια, δηλαδή ο αρχαίος Αγχεσμός). Η Μαγνησία είναι το βορειότερο σημείο της εξάπλωσής της. Φύεται σε ποικιλία εδαφών (ακόμα και σε αμμώδη), σε ημισκιερές θέσεις θαμνότοπων και αραιών πευκοδασών, από  το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1200+ m. Ανθίζει Μάρτιο - Απρίλιο.

Αθήνα 05/04/2011 Τουρκοβούνια

Ophrys candica

Ταΰγετος 02/05/2010 Taygetos

Η Οφρύς του Χάνδακος (Ophrys candica W. Greuter, Matthas & Risse 1985) ονομάστηκε έτσι από το μεσαιωνικό όνομα του Ηρακλείου Κρήτης που ήταν Candia (Χάνδακας), αν και ο αρχικός τόπος περιγραφής της (locus typicus) είναι τα Χανιά (1985). Αυτό δεν είναι το μόνο περίεργο με αυτή την ορχιδέα. Η εξάπλωσή της από την Κρήτη επεκτείνεται στα Κύθηρα και την Λακωνία και μετά, κάνοντας ένα μεγάλο άλμα προς τα δυτικά, εμφανίζεται πάλι στη Νότια Ιταλία στην περιοχή της Απουλίας και στα παράλια γύρω από το Λέτσε (Lecce). Ανατολικά από την Κρήτη εμφανίζεται στην Ρόδο σε ικανοποιητικούς αριθμούς, ίσως σε μερικά γειτονικά νησιά και τις ακτές της Τουρκίας.

Το είδος εμφανίζει ποικιλόμοφες παραλλαγές, που έχουν οδηγήσει τους ερευνητές να τις περιγράψουν ως είδη, υποείδη ή ποικιλίες. Η τυπική Ophrys cantica έχει αδιαίρετο χείλος με καφετιά και χνουδωτή περιφέρεια και μεγάλη απόφυση που αναδιπλώνεται προς τα πάνω. Ο θυρεός έχει μια φαρδειά λευκή ταινία. Η στιγματική κοιλότητα είναι μικρή και πολύ χαρακτηριστική με την λευκή γραμμή που την περιβάλλει. Φύεται σε λιβάδια, θέσεις με φρύγανα και χόρτα, θαμνότοπους και αραιά δάση μέχρι τα 1300 μέτρα. Ο επικονιαστής στα ελληνικά φυτά είναι διαφορετικός από εκείνον στα ιταλικά. Ανθίζει σχετικά όψιμα, στην Ρόδο από τα τέλη Μαρτίου και στην Κρήτη και Λακωνία από τα τέλη Απριλίου.

Ρόδος 31/03/2007 Rodos

Epipactis subclausa

Γράμμος 24/07/2010 Grammos

Η Epipactis subclausa Robatsch 1988 είναι ενδημική της Ελλάδας. Την βρίσκουμε κυρίως στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα. Εντοπίστηκε τον Αύγουστο του 1984 στον Όλυμπο και η βοτανική της περιγραφή δημοσιεύθηκε το 1988, αρχικά από τον Robatsh και λίγες εβδομάδες αργότερα από τους B. Baumann & H. Baumann ως Epipactis thessala. Επικράτησε ως πρώτη η ονομασία του Robatsh. Η εξάπλωσή της περιλαμβάνει τον Όλυμπο, τον Γράμμο, την Πίνδο, το όρος Βούρινος της Κοζάνης, την Όσσα. Υπάρχουν αναφορές για την Εύβοια και την Πάρνηθα στην Αττική, όπως επίσης για τον Χελμό και το Μαίναλο στην Πελοπόννησο. Το είδος είναι σπάνιο και συνήθως οι πληθυσμοί του δεν ξεπερνούν τα 100 άτομα στις γνωστές τοποθεσίες εμφάνισης.

Έχει βραχύ ρίζωμα, από το οποίο εκφύεται ένας βλαστός και σπάνια περισσότεροι. Είναι σχετικά κοντό φυτό με βλαστό 15-50 cm, που έχει πορφυρό ή ιώδες χρώμα και φέρει πυκνό τρίχωμα. Τα φύλλα είναι σπειροειδώς τοποθετημένα στον βλαστό. Η ταξιανθία περιλαμβάνει 10-30 άνθη.

Η Epipactis subclausa φύεται σε σκιερές θέσεις στον υπόροφο δασών οξυάς ή ελάτης και σε υψόμετρα 700 έως 1700 m. Ανθίζει από τα μέσα Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

Γράμμος 10/07/2010 Grammos

Όλυμπος 27/07/2008 Olympos

Anacamptis sancta

Αμοργός 04/05/2005

Η Anacamptis sancta (ιερή) εξαπλώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο από την Παλαιστίνη, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Συρία, την Τουρκία μέχρι την Κύπρο, την Κρήτη και το Αιγαίο. Περιγράφτηκε το 1759 από την Χάϊφα και ονομάστηκε «ιερή», γιατί στην περιοχή βρίσκονται οι Άγιοι Τόποι του χριστιανισμού. Στην Ελλάδα είναι σχετικά σπάνια στην Κρήτη και την Κάρπαθο, σχηματίζει μεγάλους πληθυσμούς στην Ρόδο, την Αμοργό και άλλα νησιά και γενικά είναι συχνή σε νησιά των Κυκλάδων, της Δωδεκανήσου και στα μεγάλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου Ικαρία, Σάμο, Χίο και Λέσβο. Ο χάρτης που παρουσιάζεται είναι ενδεικτικός της εξάπλωσής της, περιλαμβάνοντας και κάποιες αναφορές για την ύπαρξη του φυτού στη Νότια Εύβοια.

Η Anacamptis sancta (συνώνυμο: Orchis sancta) έχει στενή συγγένεια με την Orchis fragrans αλλά τα άνθη της είναι πολύ μεγαλύτερα, άστικτα, ρόδινα μέχρι λευκά. Το χείλος είναι τρίλοβο και οδοντωτό στις άκρες. Τα φύλλα στην εποχή της άνθησης έχουν ξεραθεί. Υβριδίζεται συχνά με τη συγενική της Anacamptis fragrans και μάλιστα έχει αποδώσει ένα υβρίδιο με σταθερά χαρακτηρηστικά, το Anacamptis x kallithea E. Klein. Φυτρώνει σε ξηρά λιβάδια, ανοικτό περιβάλλον, θαμνότοπους και σε υποβαθμισμένα ή υπερβοσκημένα εδάφη, σε υψόμετρα μέχρι 800 m. Ανθίζει όψιμα από τα τέλη Απριλίου και μετά.

Αμοργός 04/05/2005

Αμοργός 29/04/2011

Spiranthes spiralis

Λαύριο 18/10/2009 Lavrion
photo (c) Nikos Nikitidis Νίκος Νικητίδης

Το σπειρανθές το σπειροειδές (Spiranthes spiralis) είναι ένα μια μικρή ορχιδέα, η μόνη που ανθίζει το φθινόπωρο, από τα τέλη Σεπτεμβρίου μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου. Οφείλει το (ελληνικό) όνομά της στην σπειροειδή διάταξη των ανθέων της. Έχει ευρεία διασπορά στην Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική και φυσικά στην Ελλάδα αλλά εντοπίζεται δύσκολα λόγω του μεγέθους της και της εποχής που ανθίζει. Περιγράφτηκε πολύ παλιά, το 1753 από το Στρασβούργο της Γαλλίας.

Φύεται σε επιφανειακά όξινα και υγρά σημεία σε εκτάσεις με φρύγανα, σε αραιά πευκοδάση και σε ανοιχτό περιβάλλον. Είναι λεπτό φυτό με μικρά λευκά άνθη σε σπειροειδή διάταξη. Ο βλαστός είναι γκριζοπράσινος και χνουδωτός.

Dactylorhiza macedonica

Η Dactylorhiza macedonica J. Holz. & Kunkele είναι βαλκανικό ενδημικό είδος, που εξαπλώνεται στην Μακεδονία και την FYROM. Περιγράφτηκε το 1988 από το Μενοίκιον όρος του νομού Δράμας της Μακεδονίας. Από το Μενοίκιο είναι και οι φωτογραφίες του Σπύρου Τσιφτσή. Η εξάπλωσή της περιλαμβάνει τον Όλυμπο. τον Τίταρο του νομού Κοζάνης, το Πάϊκο του νομού Πέλλας, την Ροδόπη και το Μενοίκιο. Από ορισμένους συγγραφείς αναφέρεται ως ποικιλία (Delforge 2006) ή ως υποείδος (Bauman & al. 2006) της Dactylorhiza kalopissii (Δακτυλόριζα του Καλοπίση) αλλά πρόσφατη μελέτη (Hedren & al. 2007) έδειξε ότι αποτελεί ξεχωριστό είδος.

 Το φυτό φθάνει σε ύψος τα 75 cm. Η ταξιανθία είναι ροδόχρωμη έως ωχροϊώδης. Φυτρώνει σε υγρά λιβάδια, σε υψόμετρα 600 - 1750 m. Ανθίζει από τα τέλη Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009), από το οποίο και προέρχονται οι φωτογραφίες του Σπύρου Τσιφτσή.

Gymnadenia rhellicani

Φαλακρό 12/07/2009

Η Gymnadenia rhellicani Teppner & E. Klein 1998 είναι ορχιδέα των υποαλπικών και αλπικών περιοχών της Ευρώπης (Άλπεις, Καρπάθια, Πυρηναία, κ.α.). Βρέθηκε το 1986 και περιγράφτηκε το 1990 από τις αυστριακές Άλπεις, με το όνομα Nigritella rhellicani. Στην Ελλάδα υπάρχει με σιγουριά μόνο στο όρος Φαλακρό του νομού Δράμας της Μακεδονίας. Υπάρχουν παλαιές αναφορές για εύρεση του φυτού στα όρη Βέρμιο, Πίνοβο και Βόρας της Μακεδονίας, Τυμφρηστό και Οίτη της Κεντρικής Ελλάδας και Ταΰγετο της Πελοποννήσου. Αυτές οι παλαιές αναφορές δεν έχουν επιβεβαιωθεί και σημειώνονται στον χάρτη κατανομής με μαύρα σημεία.

Το φυτό έχει μικρό ύψος, 5-30 cm, και δύσκολα διακρίνεται μέσα στην βλάστηση. Τα 7-11 φύλλα σχηματίζουν ρόδακα. Η ταξιανθία είναι πολυανθής, πυκνή, με διαστάσεις μόλις 1,5 - 2 cm, κωνικού σχήματος που γίνεται σφαιροειδής κατά την εξέλιξη της άνθησης. Τα άνθη έχουν συνήθως μαυροκόκκινο χρώμα και αναδίδουν έντονο άρωμα βανίλιας.

Η Gymnadenia rhellicani ανθίζει στην Ελλάδα από τα μέσα Ιουνίου έως τον Ιούλιο. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

Epipactis spyridonovii

Όρβηλος 20/07/2009 Orvilos

Η Epipactis spiridonovii Devillers-Tersch. & Devillers 1995 (συνώνυμο Epipactis atrorubens Hoffm, ex Besser subsp. spiridonovii Kreutz 2004) περιγράφτηκε από το όρος Πιρίν της Βουλγαρίας το 1995. Το 2007 την βρήκε και ο Σπύρος Τσιφτσής στην Ελλάδα, στο όρος Όρβηλος της Μακεδονίας. Διαφέρει από την Epipactis atrorubens στα 5-7 φύλλα της που είναι μεγάλα, πλατιά και σχεδόν επίπεδα και στα μικρότερα κιτρινωπά άνθη της. Το φυτό φθάνει σε ύψος τα 20-50 cm. και φέρει 6-17 άνθη. Στον Όρβηλο εντοπίστηκε σε μικτό δάσος πεύκων (P. silvestris - P. heldreichii) και σε υψόμετρο 1350 m. Ανθίζει Ιούλιο - Αύγουστο. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

Όρβηλος 20/07/2009 Orvilos

Ophrys argolica

Ταΰγετος 25/03/2010

Η Ophrys argolica (H. Fleischmann. 1919) είναι ενδημική της Ελλάδας κυρίως στην Πελοπόννησο και την Ανατολική Στερεά.

Φυτό με ψηλό βλαστό και 9-11 άνθη.

Βιότοπος: φρυγανότοποι, θαμνώνες, ανοίγματα δασών, παρυφές δρόμων.

Άνθος: Πορτοκαλί, κόκκινο-καφέ, με πυκνό λευκό τρίχωμα στην βάση.

Σέπαλα και πλαϊνά πέταλα ροζ έως πορφυρά.

Άνθιση: Μάρτιος - Απρίλιος.

Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 1996).

Ετυμολογία:

Ophrys < Οφρύς (φρύδι). Δεν είναι ξεκάθαρο σε ποια χαρακτηριστικά του γένους Ophrys αναφέρεται το όνομα ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο γλωσσικής παρερμηνείας.

argolica < Αργολίδα.